Maison Valentino Haute Couture Spring/Summer 2025: Vertigo ของรายการ

แน่นอนว่านี่เป็นอีกโชว์หนึ่งที่สาวกแฟชั่นต่างก็ตั้งตาและจับตามอง Valentino Haute Couture Spring/Summer 2025 ภายใต้การสร้างสรรค์ของ Alessandro Michele ซึ่งนี่ถือเป็นการทำคอลเลกชั่นเสื้อผ้าชั้นสูงในนามของ Maison Valentino ครั้งแรกของเขา จึงทำให้ทั้งวงการและแสงตกไปที่การโชว์ในครั้งนี้
แน่นอนว่าห้องเสื้อแฟชั่นที่มีอายุเก่าแก่ตั้งแต่ 1960 ย่อมไม่มีข้อครหาในเรื่องของงานตัดเย็บอย่างแน่นอน เพราะ Valentino มีชื่อเสียงในแง่ของความเป็น “Roman Atterie” ที่ชิ้นงานไร้ข้อกังขาด้านมรดกทางงานฝีมือ อย่างไรก้ตามคอลเลกชั่นดังกล่าวยังมีความน่าสนใจในแง่ของนำเสนอวาทศิลป์อย่าง “the vertigo of the list” ที่ถูกศึกษาอย่างละเอียดถ่องเเท้เพื่อนำมาใช้ในการเล่าเรื่องและการเขียนกวี อุมแบร์โต เอโก ได้รับการยกย่องเกี่ยวกับการตีความของแนวคิดนี้ให้เป็นจุดสนใจในการอภิปรายร่วมสมัย ตีความและบันทึกไว้บนชิ้นงานอาภรณ์ชั้นสูงครั้งแรกของเขาและ Maison Valentino
“ลำดับหรือรายการ นั้นคือต้นกำเนิดของวัฒนธรรม เป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของศิลปะและวรรณกรรม วัฒนธรรม ต้องการอะไร วัฒนธรรมต้องการทำให้ความเป็นอนันต์นั้นเป็นสิ่งที่สามารถเข้าใจได้ มักจะต้องการสร้างระเบียบ แล้วในฐานะมนุษย์ เราจะรับมือกับความเป็นอนันต์นี้อย่างไร เราจะเข้าใจสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้ได้อย่างไร ผ่านลำดับรายการ, รายชื่อ, คอลเลกชั่นในพิพิธภัณฑ์, สารานุกรม, และพจนานุกรม ลำดับเหล่านี้ไม่ได้ทำลายวัฒนธรรม แต่มันสร้างวัฒนธรรมขึ้นมา (Umberto Eco, The Infinity of Lists) ”
“ความหลงใหลในลำดับขั้น ความพอใจในการแจกแจงสิ่งต่างๆ ผู้คนและปรากฏการณ์ ถูกพบได้ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติมาตลอด แม้ลำดับจะเป็นสิ่งที่ดูเรียบง่าย ทว่าวาทศิลป์กลับเป็นสิ่งที่นักวิชาการน้อยคนนักจะศึกษาอย่างลึกซึ้งเพื่อนำมาใช้ในการเล่าเรื่องและการเขียนกวี อุมแบร์โต เอโก แตกต่างจากคนอื่นๆ เขาสมควรได้รับการยกย่องที่ได้นำเสนอการตีความของแนวคิดนี้ให้เป็นจุดสนใจในการอภิปรายร่วมสมัย โดยการรวบรวมและวิเคราะห์เป็นตัวอย่างโดยละเอียด ทั้งงานศิลปะและวรรณกรรม ตั้งแต่โฮเมอร์ (Homer) ไปจนถึงจอยซ์ (Joyce), จากเอเสเคียล (Ezekiel) ไปจนถึงกัดดา (Gadda), ไปจนถึงอาร์ซิมโบลโด (Arcimboldo), คาลวีโน่ (Calvino), และมอโรต์ (Moreau)”
“ตามที่นักสัญญะวิทยาชาวอิตาลีกล่าวไว้, ทุกลำดับขั้นคือการผูกผันระหว่างแนวโน้มสองด้านที่ขัดแย้งและส่งเสริมกัน ด้านหนึ่งคือความพยายามที่จะจำกัดขอบเขตอันไม่มีที่สิ้นสุดของสิ่งที่มีอยู่ให้อยู่ภายในกรอบที่มีความหมาย คือการสร้างระเบียบให้กับความยุ่งเหยิงของจักรวาล การพยายามแจกแจงเช่นนี้สร้างประสิทธิภาพในการใช้งานจริง ไม่ว่าจะเป็นการจัดการทรัพย์สินตามพินัยกรรม, คลังหนังสือในห้องสมุด, หรือหอจดหมายเหตุในพิพิธภัณฑ์ อีกด้านหนึ่ง ลำดับอาจทำให้บทกวีกลายเป็นภาพ เป็นความสวยงามและเครื่องมือในการเล่าเรื่อง ในช่วงเวลานี้ลำดับขั้นโอนอ่อนให้กับสิ่งที่อยู่เหนือคำบรรยายและเวียนว่ายไปสู่ความไม่มีที่สิ้นสุด ลำดับนี้เองไม่ได้ต้องการทำให้ความยุ่งเหยิงหายไป ทว่าต้องการจะสร้างความเข้าใจ”
“สองมุมมองอันแตกต่างนี้มักจะดำเนินไปพร้อมกันราวกับว่ามีการพบปะอย่างไม่เปิดเผย อย่างที่เบอร์นาร์ด เซฟ ได้กล่าวไว้ว่า “ลำดับขั้นนำมาซึ่งระเบียบและก่อให้เกิดการกระจัดกระจายในขณะเดียวกัน ลำดับขั้นนั้นทั้งปิดกั้นและเปิดกว้าง หยุดนิ่งและเคลื่อนไหว จำกัดและไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งเป็นระเบียบและยุ่งเหยิง โดยที่ยังคงความเป็นลำดับขั้นอยู่เสมอ” ด้วยความย้อนแย้งในตัวเองนี้ ลำดับขั้นซึ่งเป็นทั้งเครื่องมือที่สร้างความเรียบร้อยและที่มาของความอลหม่าน ได้นำไปสู่ความปิติยินดีและความสับสนวุ่นวาย”
“ยิ่งไปกว่านั้น เอโก ได้กล่าวถึง “the vertigo of the list” ในผลงานของเขาเพื่ออธิบายถึงความรู้สึกที่เกิดจากการจัดลำดับสิ่งต่างๆอย่างรวดเร็ว ไม่มีข้อจำกัดและหมกมุ่น จนมักหยุดที่คำว่า “ฯลฯ” ซึ่งสร้างความรู้สึกของการหยุดชั่วขณะในระหว่างที่ลำดับรายการนั้นยืดขยายออกไปจนไม่สามารถจำกัดหรือควบคุมได้ ก่อให้เกิดความเวียนศรีษะจากการรับรู้ว่าไม่มีสิ่งใดที่สามารถจัดระเบียบได้อย่างสมบูรณ์ สะท้อนถึงความปรารถนาในสิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ซ่อนอยู่ในสิ่งที่มีอยู่อย่างจำกัด”
“ความคิดเหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจในการเตรียมตัวสำหรับการจัดแสดงโอต์กูตูร์ครั้งแรกของฉัน มันผลักดันให้ฉันจินตนาการถึงแต่ละชุดที่มีเอกลักษณ์ มีอยู่อย่างจำกัดและไม่สามารถทำซ้ำได้ เป็นเหมือนรายการคำศัพท์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นรายการที่ไม่เป็นไปตามหลักไวยากรณ์ ดำเนินผ่านการเชื่อมโยงและเปรียบเทียบ ทั้งหมด 48 ชุด 48 รายการ ในแต่ละรายละเอียดมีทั้งสิ่งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ ทั้งสัดส่วน, ความสัมพันธ์ทางอารมณ์, ภาพสัญลักษณ์, หมายเหตุ, ผืนผ้าที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิต, การร้อยเรียงเรื่องในภาพยนตร์, การผสมผสานของรูปทรงและสี, รอยต่อของปรัชญา, เครื่องหมายทางดนตรี, การบิดเบือนสัญลักษณ์, การใช้ภาษาอย่างมีศิลปะ, ชิ้นส่วนของพฤกษศาสตร์, ภาพต้นแบบ, ผ้าในยุคต่างๆ, การบอกเล่าเรื่องราวผ่านลายผ้าที่ซับซ้อน, ปมของความสัมพันธ์, ฯลฯ”
“ราวกับว่าเสื้อผ้าแต่ละชุดได้ก่อให้เกิดมิติที่หลากหลายผ่านการเชื่อมโยง ที่ซึ่งมีความตื่นตัวและต่อเนื่องของการจัดลำดับ ทำให้ความเป็นเอกลักษณ์ของชุดนั้นโดดเด่นออกมา คาลวีโน่ (Calvino) อาจเรียกรายการเช่นนี้ว่า “a zodiac of ghosts” นั่นคือบทกวีของ “ฯลฯ” ที่ทุกเส้นด้าย ทุกรอยต่อ ทุกร่องรอยของสี แปรเปลี่ยนเป็นความหมายที่หลากหลายและข้ามผ่านขีดจำกัดของสิ่งที่จับต้องได้ เสมือนกลุ่มภาพวิสัยทัศน์ที่สั่นไหวและค่อยๆสลายตัวไปในวังวนของการจัดลำดับ”
“ชุดแต่ละชุดไม่ใช่เพียงแค่วัตถุ ทว่าเป็นแต่ละปมแห่งความหมาย เป็นแผนที่ที่มีชีวิตซึ่งบันทึกร่องรอยของความทรงจำและสัญลักษณ์ เป็นคลังเรื่องราวที่การผสมผสานความแตกต่างเข้ากันได้อย่างลงตัว ระลึกถึงยุคสมัย, วัฒนธรรม, และเสียงสะท้อนของเรื่องราวในอดีตที่ผสมเข้ากับปัจจุบัน เป็นรายการที่ขยายออกไปจนกลายเป็นการผสมผสาน, การระลึกถึง, และเสียงสะท้อนที่เกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดได้ มันคือการเดินทางเข้าสู่ความหลากหลายที่ยังไม่ที่สิ้นสุด” โดย อเลสซานโดร มิเคลเล่